Βγήκε κυνήγι η μοναξιά
και όποιον πιάσει θα κλειδώσει
με μια σπασμένη κλειδαριά
σε φυλακή τόσο γλυκιά
με δεσμοφύλακες κορμιά
που από χρόνια έχουν στεγνώσει.

Βγήκε στο δρόμο η μοναξιά
γυναίκα όνειρο κι απάτη,
καρδιές εδώ, καρδιές εκεί,
και κάπου κάπου μια ψυχή
σ’ ένα φορείο ακολουθεί
το λυγερό της το κορμάκι.

Βγήκε να παίξει η μοναξιά
και τα χαρτιά της να απλώσει,
ανάβει δυνατή φωτιά
να δει στα μάτια πιο βαθειά
αν θα `ρθουν τελικά κοντά
όσοι τον όρκο έχουν δώσει.

Βγήκε στο δρόμο η μοναξιά
γυναίκα όνειρο κι απάτη,
καρδιές εδώ, καρδιές εκεί,
και κάπου κάπου μια ψυχή
σ’ ένα φορείο ακολουθεί
το λυγερό της το κορμάκι.

Βγήκε να ψάξει η μοναξιά
κάθε φιλί και κάθε χάδι,
ποιο στόμα λέει το σ’ αγαπώ,
ποιανού το γέλιο είναι γλυκό,
και το ρουφάει σιγά σιγά
μέσα στο λάγνο της σκοτάδι.

Βγήκε στο δρόμο η μοναξιά
γυναίκα όνειρο κι απάτη,
καρδιές εδώ, καρδιές εκεί,
και κάπου κάπου μια ψυχή
σ’ ένα φορείο ακολουθεί
το λυγερό της το κορμάκι.