Είναι κάτι κορυφαίοι, γραμματείς και φαρισαίοι
που κορδώνονται,
ποιος την έχει πιο μεγάλη, την κορώνα στο κεφάλι
και παθώνονται,
είναι κάτι ψωνισμένοι, από έξω γυαλισμένοι
που πασχίζουνε,
με κορίτσια νοικιασμένα και με happening στημένα
να με ψήσουνε.

Πόσο γελάω σαν τους θυμάμαι
κι όταν τους βλέπω πως του λυπάμαι,
ψέμα κρυμμένο μες στα φώτα,
ζωή με όμικρον, ψυχή με γιώτα,
ψέμα κρυμμένο μες στα φώτα,
ζωή με όμικρον, ψυχή με γιώτα.

Είναι κάτι τρελαμένοι, καλλιτέχνες αγχωμένοι,
που τραυλίζουνε,
ξεπουλήσαν την ψυχή τους και το ίδιο το κλαδί τους
πριονίζουνε,
είναι κάτι κορυφαίοι, σε εισαγωγικά ωραίοι
που υποφέρουνε,
με το χρήμα ερωτευμένοι, βλάκες με περισπωμένη
και το ξέρουνε.

Πόσο γελάω σαν τους θυμάμαι
κι όταν τους βλέπω πως του λυπάμαι,
ψέμα κρυμμένο μες στα φώτα,
ζωή με όμικρον, ψυχή με γιώτα,
ψέμα κρυμμένο μες στα φώτα,
ζωή με όμικρον, ψυχή με γιώτα.