Πώς να πιστέψω ότι ο γιος μου
δε θα τραβήξει τα ίδια μ’ εμένα,
αφού στο μπέρδεμα αυτού του κόσμου
ακόμα ψάχνω και τα `χω χαμένα,

Ποιος θα με πείσει πως θα `ρθουνε μέρες
να `ναι καλύτερες και πιο ωραίες,
όταν η μοίρα μου μόνο σε ξέρες
και περιπέτειες με ρίχνει νέες.

Και βλέπω το βλαστάρι μου
το γιο μου, το καμάρι μου να μεγαλώνει,
κι η μέρα που φοβόμουνα
και νύχτες δεν κοιμόμουνα ζυγώνει.

Γιε μου θα κόψω το λαιμό μου να σε ζήσω
και το κουράγιο μου θα βρω να πολεμήσω
να σε βοηθήσω να μη μείνεις πίσω,
τα λάθη που έκανα στην τρέλα μου `πάνω
να μην ξανακάνω.

Ποιος θα με πείσει για το παιδί μου
να κάνω όνειρα, να περιμένω,
σαν τυραννιέται κι αυτό μαζί μου
μες στα τσιμέντα φυλακισμένο.

Πώς να ξεφύγω και πού να πάω
είναι πολύ αργά να γλιτώσω,
μα λίγο με νοιάζει για όσα τραβάω,
φτάνει μονάχα το γιο μου να σώσω.

Και βλέπω το βλαστάρι μου
το γιο μου, το καμάρι μου να μεγαλώνει,
κι η μέρα που φοβόμουνα
και νύχτες δεν κοιμόμουνα ζυγώνει.

Γιε μου θα κόψω το λαιμό μου να σε ζήσω
και το κουράγιο μου θα βρω να πολεμήσω,
να σε βοηθήσω να μη μείνεις πίσω,
τα λάθη που έκανα στην τρέλα μου `πάνω
να μην ξανακάνω.