Νύχτα που δεν ξημερώνει
νύχτα που δεν έχει αρχή
μοναξιά που δεν τελειώνει
μάνα που δε δίνει ευχή.

Κι όλο ζητώ τ’ αγαπημένο χάδι
σαν αστραπή σκίζω τον ουρανό
της ερημιάς μου λαμπερό πετράδι
της νύχτας μου αστέρι ακριβό.

Κι όλο φιλώ τ’ αφίλητό σου στόμα
αγιάτρευτος κι απόψε ένας καημός
ξαπλώθηκε στο παγωμένο σώμα
και φύτρωσε στον κόρφο σου λυγμός.

Νύχτα που με περιμένει
μ’ άδεια χέρια στη γωνιά
τράπουλα σημαδεμένη
σπουργιτάκι στο χιονιά.