Όπως ο Πέτρος τον Χριστό
με απαρνήθηκες,
για μια ζωή φανταχτερή
κι εσύ πουλήθηκες.

Ξέχασες όλα τα παλιά
πλούτη παντρεύτηκες,
μ’ άφησες έρημο πουλί
και ξενιτεύτηκες.

Ήσουν κι εσύ μια Δαλιδά
και μια γυναίκα ψεύτρα
με κοίμιζες με μπαμπεσιά
κι είχες καρδιά μια πέτρα.

Κι αν βρεις εκεί που πας φλουριά,
φλουριά και θάματα,
μόν’ ευτυχία δε θα βρεις
μες στα μαλάματα.

Τ’ άστρα που είχαμε σκεπή
χρυσά παπλώματα
θα τα ζητάς ολονυχτίς
και ξημερώματα.

Ήσουν κι εσύ μια Δαλιδά
και μια γυναίκα ψεύτρα
με κοίμιζες με μπαμπεσιά
κι είχες καρδιά μια πέτρα.