Προλογίζει ο στιχουργός.

Ο άγιος της μοναξιάς της Ιωάννας Καρυστιάνη,
είναι το δικαίωμα στη μελαγχολία
κατά τον κριτικό και συγγραφέα Κ. Καλαμαρά που συμπληρώνει:
Η ανάγνωση του αγίου της μοναξιάς
δεν σε κάνει ευτυχέστερο ή δυστυχέστερο,
ανακαλεί στιγμές μελαγχολίας που είναι κομμάτι δικό μας και όλων μας
και όταν τις σβήνουμε είμαστε μισοί γιατί μέσα στη λύπη μας
χαιρόμαστε το μέλλον της χαράς μας.

Κάθε που νιώθω πλοίο σε ναυάγιο
ψάχνω της μοναξιάς τον άγιο
καίω το μαύρο μου λιβάνι
και στο βυθό ζητώ λιμάνι,
ζητώ λιμάνι και καρνάγιο
από της μοναξιάς τον άγιο.

Κάθε που μοιάζω έρημη επαρχία
πιάνω στα, ναι μου, τα ηχεία
κάτι φωνές από κουρέλια
που παίζουν με σπασμένα τέλια
αυτοί που κάπου ξενυχτάνε
θεριά της νύχτας π’ αλυχτάνε.

Κάθε που απλώνει γύρω και με ψάχνει
μαύρο του έρωτα μελάνι
λέω ψαλμούς παίρνω κουράγιο
από της μοναξιάς τον άγιο,
ψυχή μου λέω πώς θ’ αντέξεις
αν στάζουν προσευχές οι λέξεις.