Πριν όμως ξεψυχήσει ο δράκος,
τότε που τον χτύπησε ο Χρυσόβεργας με το χρυσό σπαθί,
ζήτησε από την Μαργεντίνη να του χαρίσει την ζωή του
και εκείνος για αντάλλαγμα θα την ανάσταινε τρεις φορές
και θα την έκανε στο τέλος ευτυχισμένη.
Όταν λοιπόν η κακιά αδελφή σκότωσε την Μαργεντίνη,
εκείνη μεταμορφώθηκε αμέσως σε πουλί που κελαηδούσε πολύ ωραία
κι επισκέφθηκε τον κήπο του παλατιού όπου ζούσε ο Χρυσόβεργας με την αδελφή της.

Άκουσε το τραγούδι μου
το πολυαγαπημένο
να αφουγκραστείς κάτι παλιό
που `ταν λησμονημένο.

Σ’ αγάπησα, σε λάτρεψα
σαν ήσουν του θανάτου
για χάρη σου `πιτίμησα
την πονηριά του δράκου.

Η τύχη φέρνει τ’ άδικα
κι η αλήθεια το ξομπλιάζει,
η τύχη βαίνει τις ψυχές
κι ο χρόνος τις αλλάζει.

Κι αν χώρισαν οι δρόμοι μας
πάλι κοντά σου στέκω
και στην δική σου αγκαλιά
τα μοίρατά μου βλέπω.

Το παραμύθι τούτο `δω
που αλήθειες μολογάει
ποτέ δεν έχει τελειωμό
πάντα ξαναρχινάει.

Κι όσο υπάρχουν άνθρωποι
τους όρκους να τηρούνε,
οι Μοίρες παραστέκονται
κι αγάπες ξαναζούνε.