Πέρ’ απ’ τον κάμπο τον πλατύ
δράκος στο δρόμο περπατεί
και δράκος τα κρατάει τα περάσματα
Θε μου και ποιος τον σταματά
που `χει στα χέρια τ’ άρματα

Ποιος βγήκε για να χτυπηθεί
του δράκου πέφτει το σπαθί
στου Παραγιού τα χέρια πέφτουν τ’ άρματα
ο γιος μου στέκεται μπροστά
τα φυσεκλίκια σταυρωτά

Βγαίνουνε δυο, βγαίνουνε τρεις
αναταράζ’ η μαύρη γης
σέρνει φωνή μεγάλη πέρα να τους δει
πέρ’ απ’ τον κάμπο τον πλατύ
ο δράκος πια δεν τον πατεί