Φύγε πια δικό μου θέμα η ζωή
δικό μου θέμα το κορμί
κι αν θα το ρίχνω στην αγάπη επάνω για να χάνω
φύγε πια εσύ δεν ήσουν τελικά
αυτό που λάτρεψε η καρδιά
σε είπα δρόμο μα ήσουνα η δική μου η φυλακή μου.

Βρέχει
μα ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται
δεν τη φοβάται, φως μου, τη βροχή
βρέχει
κι οι σταγόνες είσαι εσύ, δε σε φοβάμαι
μες στην αγάπη σου έχω πια πνιγεί
βρέχει
μα ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται
δεν τη φοβάται, φως μου, τη βροχή
βρέχει
κι οι σταγόνες είσαι εσύ, δε σε φοβάμαι
γιατί η αγάπη μ` έχει φοβηθεί.

Φύγε πια δικό μου θέμα η μοναξιά
και πώς θα βγάλω τη βραδιά
αν θα ονομάσω τη σιωπή παρέα, κι όλα ωραία
φύγε πια δικό μου ρίσκο η αντοχή
είναι η ζωή μου ένα σχοινί
και μόνος πια διαλέγω να περάσω ή να σπάσω.