Τρέχει το χρήμα σαν να ήτανε ζωή
όμως τι κρίμα, ένα δάσος μόνο είναι
που έχει πια κοπεί,
λάμψη και χαμόγελα περιφέρει ένα κορμί
μα είναι ψέμα, πως αδειάζει έτσι, Θεέ μου,
άλλη μια ψυχή.

Η ανάγκη θα βρει άλλους δρόμους να μας δώσει,
θα βρεθούμε ξανά σ’ έναν κόσμο που θα νιώσει,
ααα η αλήθεια πονά, μόνο αυτή όμως θα φέρει
την αγάπη ξανά, κάθε μια καρδιά το ξέρει, ααα.

Σαν φλουρί απ’ τη δουλειά ποιος την έκανε να μοιάζει
ήσουν άρχοντας παλιά, τώρα πληρωμένες δόσεις
κάθε σου χαρά,
πρέπει γρήγορα κι εγώ να σε δω πως με κοιτάζεις
κι εύστοχα ν’ αποκριθώ αν εμένα αγκαλιάζεις
ή τον πανικό.

Η ανάγκη θα βρει άλλους δρόμους να μας δώσει,
θα βρεθούμε ξανά σ’ έναν κόσμο που θα νιώσει, ααα
η αλήθεια πονά, μόνο αυτή όμως θα φέρει
την αγάπη ξανά, κάθε μια καρδιά το ξέρει, ααα.