Άσε με να ακουμπήσω
Σε μιαν άκρη στο σκοτάδι
Τη σιωπή μου να χτενίσω
Μέσα απ’ το δικό σου χάδι

Να κυλήσει αργά η ώρα
Σαν να ήταν ένα δάκρυ
Άσε με για τώρα
Στο δικό σου μονοπάτι

Μη ρωτάς
Τι μου συμβαίνει
Μη ρωτήσεις
Τι με καίει
Πες πως είναι το φεγγάρι
Και αυτό για όλα φταίει

Άσε με έτσι να κοιτάω
Πέρα, μέσα κι από σένα
Στο κενό να συναντάω
Τα κρυφά και τα κρυμμένα

Για να φύγει αυτή η νύχτα
Σαν πουλί που αποδημάει
Και να έρθει η αλήθεια
Που μπορεί και ξεδιψάει