Ανέβηκα στον τρίτο από τη σκάλα
σκεφτόμουν τα μικρά που είναι μεγάλα
το αύριο στο θα που έχει μείνει
και που βολεύεται με ότι απομείνει.

Παράθυρο εγώ κι ο έξω κόσμος
χιλιάδες να περνούν και να `μαι μόνος
το αύριο να σκαλώνει στο συρτάρι
και να μπερδεύεται στο γκρίζο το κουβάρι

Κι ανοίγοντας την πόρτα στην ελπίδα, την είδα...

Μια νύχτα στην Ομόνοια να γυρίζει
ελπίδα στην ελπίδα να χαρίζει
να λέει σ `αγαπώ στο περιθώριο
φιλιά να στέλνει στην παραμεθόριο.

Κατέβηκα στον τρίτο από τη σκάλα
σκεφτόμουν τα μικρά που είναι μεγάλα
το αύριο στο θα που έχει μείνει
και που βολεύτηκε με ότι έχει γίνει..

Μια νύχτα στην Ομόνοια να γυρίζει
ελπίδα στην ελπίδα να χαρίζει
να λέει σ `αγαπώ στο περιθώριο
φιλιά να στέλνει στην παραμεθόριο.