Άϊτε, άϊτε, Πραξαγόρα,
να λελεύωσε εγώ,
εσύ είσαι η προεδρίνα,
θα εφτάω σε αρχηγόν.

Σύρον, χάσον, άσον, κάψον,
τα ιδέας τα παλιά
κι υστερνά εσέν καθείνας
πάντα, πάντα θα τιμά.

Τιμεμένα είν τα λόγιας,
τιμεμένα και ντ’ εφτάς,
μετ’ εσέν θα είμαι πάντα,
θα γιορτάζω σην χαράς.

Άλαξον αούτον κόσμον,
χτίσονα από ‘ξαρχής,
για τ’ατό τσαϊξον, πέα
και ν’ ακούει ατό ο καθείς.