Αθήνα, σου στέλνω αυτό το τραγούδι
γιατί τα τραγούδια σου πάλιωσαν πια
παιάνες και ύμνους δεν ξέρω να γράφω
μα ούτε καντάδες όπως παλιά.

Αθήνα παλαίστρα, θεών πασαρέλα
πλατεία θεάτρου, παλιά αγορά
Αθήνα μπουκάλι της μπίρας σπασμένο
ουρά και βλαστήμια, του νότου σκιά.

Αθήνα, Αθήνα...
Πάνε, χαθήκανε οι εραστές σου
στερέψαν τα μύρα, τέρμα οι βεγγέρες
το χρώμα σου ψάξε σε φιλμ άσπρο μαύρο
καίνε, κοχλάζουνε τώρα οι μέρες.

Αθήνα του σκύλου ο κόπρος κι ο βίος
οι κόρνες φωλιάζουν στους κάδους σαν όρνια
κι εσύ λεβαντίνα, βαμμένη πατρόνα
βολτάρεις πιωμένη, λουσμένη κολόνια.

Αθήνα σεντόνι λευκό, γαριασμένο
μάρμαρο, δόξα, στεφάνι και τάφε
τσίκνα, τσιμέντο, ποτάμι θαμμένο
για πάρε χαρτί και μολύβι και γράφε.