Δε μου φταις μα πληρώνεις
τα σπασμένα των άλλων,
δεν μου φταις και το ξέρω
κι έχω τύψεις πολλές.

Μη μου κλαις, μην κλειδώνεις
την καρδιά σου στον πόνο
και διπλά υποφέρω
που σε βλέπω να κλαις.

Χρόνια σε περίμενα κι όμως
τώρα που `ρθες φεύγω εγώ,
φεύγω γιατί είμ’ ένας δρόμος
πάνω στον γκρεμό.

Χρόνια σε περίμενα να `ρθεις
μα τα περασμένα φιλιά
μ’ έχουν κάψει, τι να με κάνεις,
στάχτη η καρδιά.

Δε μου φταις μα έχω μάθει
μοναχά να πληγώνω,
η ζωή μου κομμάτια,
η ψυχή πουθενά.

Στα καινούρια μου λάθη,
η τρελή, σε χρεώνω
πού να βρω άλλα μάτια
για να δω καθαρά.