Με βρίσκει το ξημέρωμα να σκέφτομαι εκείνη
εκείνη που αγάπησα για κείνη πάλι δάκρυσα
και η φωτιά δε σβήνει
Με βρίσκει το ξημέρωμα στο σπίτι πάλι μόνο
άλλη μια νύχτα πέρασα, τη σκέψη δεν ξεγέλασα
δεν έδιωξα τον πόνο

Δε σε αντέχω μοναξιά δε σε αντέχω
τον εαυτό μου τώρα πια δεν τον ελέγχω
Δε σε αντέχω μοναξιά στην τρέλα φτάνω
για μια γυναίκα που αγάπησα και χάνω
Δε σε αντέχω μοναξιά δε σε αντέχω
τον εαυτό μου τώρα πια δεν τον ελέγχω
Δε σε αντέχω μοναξιά στην τρέλα φτάνω
είσαι καρφί μεσ’την καρδιά και τι θα κάνω

Στου ήλιου την ανατολή αυτή πάλι ζητούσα
μόνος τη νύχτα πέρασα μια τέτοια νύχτα έχασα
εκείνη που αγαπούσα
Με βρίσκει το ξημέρωμα στο σπίτι πάλι μόνο
άλλη μια νύχτα πέρασα, τη σκέψη δεν ξεγέλασα
δεν έδιωξα τον πόνο