Που σ’ αγάπησα, πόσο έξω έπεσα,
σφάλμα έκανα, μα το λέω έφταιξα,
πως θα έφευγες ούτε το φαντάστηκα,
τώρα σκέφτομαι πόσο εγελάστηκα.

Μα κι αν έφυγες σου εύχομαι καλή ζωή
και δε σε μισώ γιατί ζήσαμε μαζί,
αχ, γιατί ζήσαμε μαζί.

Κι αν με ντρόπιασες εγώ φταίω πιο πολύ,
γιατί πίστεψα στην πλανεύτρα σου ψυχή
και σου χάρισα την χρυσή μου την καρδιά
όλα στα `δωσα, όρκους, χάδια και φιλιά.

Μα κι αν έφυγες σου εύχομαι καλή ζωή
και δε σε μισώ γιατί ζήσαμε μαζί,
αχ, γιατί ζήσαμε μαζί.

Τι παράπονο είχες από μένανε,
τι δεν έκανα στη ζωή για σένανε,
κι απ’ τη μάνα μου πιο πολύ σ’ αγάπησα,
την αγάπη μου τσάμπα τη χαράμισα.

Μα κι αν έφυγες σου εύχομαι καλή ζωή
και δε σε μισώ γιατί ζήσαμε μαζί,
αχ, γιατί ζήσαμε μαζί.