Μπορεί να μην είσαι στολίδι της γης,
μπορεί να μην λάμπεις σαν φως της αυγής,
μα είσαι αυτή που τον κάθε μου στίχο
τον κάνεις τραγούδι στης φωνής σου τον ήχο.

Εσύ με κάνεις και γράφω τραγούδια,
εσύ με κάνεις και ζω πιο ψηλά,
σε κόσμους που ανθίζουν αιθέρια λουλούδια,
που η νύχτα κι η μέρα το ίδιο γελά,
εσύ με κάνεις και γράφω τραγούδια
κι αν φέρνεις στο δάκρυ του πόνου βροχή,
στα δυο σου τα μάτια γελούνε αγγελούδια
που πάντα γι’ αγάπη μιλούν στην ψυχή.