Δε σου είχα χαλάσει ποτέ χατίρι
ήμουνα για σένα ο τέλειος σύντροφος
μα δεν ήθελες να συνεχιστεί άλλο το παιχνίδι
βυθιζόσουν όπως μου’λεγες στο έρεβος
Φίλο σου όμως δε θα με κάνεις
ούτε θα γίνω με τη βία ποτέ
θα’σαι για μένα ο ψυχοφθόρος Άδης
που την καρδιά μου άγγιξε κι εγκλώβισε

Δεν κοιτάω πίσω μου ποτέ
θέλω να ζήσω δίχως την ανάμνησή σου
άδικος κόπος αφού το μυαλό μου καις
παράφορα με στοιχειώνει η μαγεμένη μορφή σου

Τα βράδια μου ακούω παράξενους λυγμούς
περιτριγυρισμένος απ’το απόλυτο σκοτάδι
αισθάνομαι κάτι ήχους απόκοσμους δυνατούς
δακρύζει η καρδιά μου τ’όνομά σου φωνάζει