Είν’ η αγάπη μια σκουριά
που όταν μπει μες στην καρδιά,
μπορεί σιγά σιγά σιγά να σε σκοτώσει,
όπως σκοτώθηκα κι εγώ
απ’ το δικό μας χωρισμό
και δεν μπορεί, τώρα, κανείς να με γλιτώσει,
όπως σκοτώθηκα κι εγώ
απ’ το δικό μας χωρισμό
και δεν μπορεί, τώρα, κανείς να με γλιτώσει.

Και η αγάπη σου, κυρά,
ήταν για μένα μια σκουριά
που δεν κατάφερα ποτέ να την γιατρέψω,
κι αν θέλω, τώρα, να σωθώ,
πρέπει μπροστά σου να συρθώ
και σαν ζητιάνος λίγη αγάπη να γυρέψω,
κι αν θέλω, τώρα, να σωθώ,
πρέπει μπροστά σου να συρθώ
και σαν ζητιάνος λίγη αγάπη να γυρέψω.

Κι αν θέλω, τώρα, να σωθώ,
πρέπει μπροστά σου να συρθώ
και σαν ζητιάνος λίγη αγάπη να γυρέψω.