Ημέρα πανσελήνου
και στο μυαλό του φίλου
χαλάσματα ονείρου
μπερδεύουν την ψυχή

Παράθυρα στο χρώμα
κλεισμένα με το χώμα
απο πεσμένο σώμα
που λιώνει στη στιγμή

Σαν σκίτσο που ξεβάφει
σε εφημερίδα γράφει
με τίτλο
σαν μομφή

Λέει για μια χώρα
που με τρελό αγώνα
γκρεμίζει
τη ζωή

Σαν ήλιος η σελήνη
φωτίζει και τυλίγει
εμένα
στο χαρτί

Κορδόνια και κανόνια
να βγαίνουν
κάθε ώρα
να δένουν την ψυχή

Ψηλά να την πηγαίνουν
και να τη σημαδεύουν
πυροβολούν
γιατί.