Θυμάμαι που μου `πες "σ’ αγαπάω πολύ"
και τα μάτια σου μου `διναν χαριστική βολή,
γινόταν μέσα μου σεισμός,
αχ, αυτός ο χωρισμός.
θυμάμαι που μου `πες "γιατί να σε πληγώσω"
μα δε γίνεται αλλιώς, θα σε ξανανταμώσω.

Και η ώρα ήταν επτά ή οκτώ ή εννιά
ή δεν ξέρω πόσο.

Θυμάμαι που μου `πες "είσαι τέλος κι αρχή"
και στα μάτια σου έβρεχε μια κίτρινη βροχή,
έκλαιγε μέσα μου ο Θεός,
αχ, αυτός ο χωρισμός,
θυμάμαι που μου `πες "θα σε ξανανταμώσω,
έχω τόσα πολλά ακόμα να σου δώσω".

Και η ώρα ήταν επτά ή οκτώ ή εννιά
ή δεν ξέρω πόσο.