Στέκομαι εδώ, απέναντι και σε κοιτάζω.
Φαίνεται σαν να μου μοιάζεις τώρα πια.
Κάποτε ο χρόνος φέρνει δίπλα τους ανθρώπους
κι άλλοτε πάλι τους τραβάει μακριά.

Καμιά φορά...καμιά φορά νυχτώνει.
Καμιά φορά ξεχνάει να ξημερώνει.
Καμιά φορά...καμιά φορά νυχτώνει.
Καμιά φορά ποτέ δεν ξημερώνει.

Έχουν χωρέσει χίλιοι δρόμοι στο μυαλό μου,
πάντοτε γύρευα γέφυρες στα πολλά.
Στις λησμονιές και στο "αντίο" εαυτό μου
έβαζα απέναντι ένα καλώς ήρθες, γεια.

Καμιά φορά...καμιά φορά νυχτώνει.
Καμιά φορά ξεχνάει να ξημερώνει.
Καμιά φορά...καμιά φορά νυχτώνει.
Καμιά φορά ποτέ δεν ξημερώνει.