Με το μπουζούκι το παλιό και με πολύ μεράκι
σας ετραγουδήσα καιρό του κόσμου το φαρμάκι.
Μέσα στις ώρες τις μικρές και πέρα από τη νύχτα
βαθιά σας εφανέρωσα τα βάσανα που είχα.

Κάθε βράδυ το μπουζούκι σας τα λέει αργά αργά
πόσα κρύβουν οι καρδιές μας, πόσα κρύβουν μυστικά

Κάθε πενιά μου μια ζωή μες στο παλιό κουτούκι
ποτάμι το τραγούδι μου και βάρκα το μπουζούκι.
Πάρτε λοιπόν απ’ τη πενιά το αίμα της καρδιάς μου
εγώ σας πήρα τους καημούς και σεις τα βάσανά μου