Άνθη, άνθη μάζευα, μάζευα για σένα, για σένα

στο βουνό, στο βουνό που τριγυρνούσα, τριγυρνούσα.


Άνθη, άνθη … για σένα, για σένα
Χίλια αγκάθια το καθένα

κι όπως τα `σφιγγα πονούσα, πονούσα, πονούσα …



Να περάσεις καρτερούσα

στο βοριά, στο βοριά τον παγωμένο

και το δώρο μου κρατούσα

στη θερμή την αγκαλιά μου, αγκαλιά μου

Όλο κοίταζα στα μάκρη,
η λαχτάρα στην καρδιά μου, καρδιά μου

και στα μά και στα μάτια μου το δάκρυ, το δάκρυ

Μέσ’ στον πόθο μου δεν είδα

μαύρη η Νύχτα να σιμώνει, να σιμώνει, να σιμώνει
κι έκλαψα χωρίς ελπίδα

που δε στά `χα, που δε στά `χα φέρει μόνη, μόνη ...