Τριγυρνώ, τριγυρνώ σαν νυχτοπούλι
μες στα ε μες στα έρημα στενά,
ξεχασμένος, αγάπη, κι από σένα
πια δε μου πια δε μου `μεινς χαρά.

Ίσως ν’ αλλάξουν οι καιροί,
όνειρο να `ναι ίσως,
μα στο κρασί τη λησμονιά
κι απόψε θα ζητήσω.

Κάθε με κάθε μέρα που φεύγει
φέρνει κι άλλο, καινούργιο καημό
κι απορώ η καρδιά πως αντέχει,
το κουράγιο που βρίσκει, απορώ.

Ίσως ν’ αλλάξουν οι καιροί,
όνειρο να `ναι ίσως,
μα στο κρασί τη λησμονιά
κι απόψε θα ζητήσω.