Η Δραπετσώνα, Μίκη μου, δεν είν’ όπως παλιά,
ντύθηκε και ξανοίχτηκε στα περσικά χαλιά,
τι `ταν τότε, τι `ναι τώρα, το κουτί και η Πανδώρα,
αν ήταν τότε πιο καλά δε θα σου απαντήσω
κι αν είναι τώρα πιο καλά το στόμα θα το κλείσω

Γιατί δεν ξέρω, σύντροφε, τι ακριβώς συμβαίνει
να ζει κανείς ή να μη ζει το ερώτημα επιμένει

Η Ιωνία, Στέλιο μου, δεν είν’ όπως παλιά
Βρυξέλλες κέντρο έγινε και σούπερ αγορά,
τι `ταν τότε, τι `ναι τώρα, το κουτί και η Πανδώρα,
αν ήταν τότε πιο καλά δε θα σου απαντήσω
κι αν είναι τώρα πιο καλά το στόμα θα το κλείσω