Δεν ξέρω τι να παίξω στο λαό
και κείνος περιμένει
να παίξω κάτι χαρωπό
το βύσσινο ας μένει

Να παίξω κάτι τραγικό
κανείς δεν το αντέχει
πως είναι όλα τραγικά
αυτός δεν το κατέχει

Να παίξω κάτι ουδέτερο,
ανούσιο, στημένο
θα πάρω πιο πολύ μπαξίσ’
μα θά `ναι προδομένο

Αν βρω το μαγικό αυλό
ίσως και κάτι γίνει
ωστόσο βλέπω το Θεό
τη κούτρα του να ξύνει

Θα παίξω εκείνο το παλιό
που σαν κρασί γλυκαίνει
οι κυβερνήσεις πέφτουνε
μα η αγάπη μένει