Ένα μοβ συννεφάκι
στον ορίζοντα κοίτα
μακριά, μακριά,
σ’ αγαπώ, μα φοβάμαι
το σκοτάδι που πέφτει
αργά, αργά.

Ένα σύννεφο τρέχει και πάει,
όνειρα, μουσικές κουβαλάει,
μ’ ένα μοβ συννεφάκι δακρύζω
αχ, ζωή μου που δε σε ορίζω.

Κι αν στο τέλος της μέρας
μια γλυκιά αυταπάτη
μας φέρνει κοντά
το παράθυρο κλείσε
και στα σύννεφα πάμε
μαζί, μακριά.

Μ’ ένα χάδι δικό σου ανθίζω,
τη ζωή μου γι’ αυτό σου χαρίζω,
μ’ ένα χάδι δικό σου πετάω
κι ό,τι έζησα πριν το ξεχνάω.

Ένα μοβ συννεφάκι
στον ορίζοντα κοίτα
μακριά, μακριά, μακριά.