Όλοι το λένε πως νωρίς
ο πόνος σε ρημάζει
μα ούτε λέξη, ούτε μιλιά
γι’ αυτήν την άδεια αγκαλιά
πως είναι, με τι μοιάζει.

Σαν πυρωμένο σίδερο
πως καίει η απουσία
κανείς δεν ξέρει να σου πει
του τηλεφώνου η σιωπή
πως είναι τυραννία.

Γι’ αυτόν που έφυγε νωρίς
χωρίς κλειδιά και χάρτη,
αυτός που μένει και πονά,
να περπατά στα σκοτεινά
μονάχος του θα μάθει,
αυτός που έφυγε νωρίς
ποτέ δε θα ξανάρθει.

Ήταν για σένα η χαρά
ο ουρανός με τ’ άστρα,
κι έχεις μια εικόνα να μιλάς,
στα δάχτυλά σου ν’ ακουμπάς
δυο ρούχα στην κρεμάστρα.

Γι’ αυτόν που έφυγε νωρίς
χωρίς κλειδιά και χάρτη,
αυτός που μένει και πονά,
να περπατά στα σκοτεινά
μονάχος του θα μάθει,
αυτός που έφυγε νωρίς
ποτέ δε θα ξανάρθει.