Τα τελευταία βράδια δεν κοιμάμαι
Γιατί σκέφτομαι εσένα σκέφτομαι ότι περνάμε
Σκέφτομαι το κάθετι που αγαπάμε
Στα ίδια πράγματα εμείς οι δυο κολλάμε
Σκέφτομαι επίσης τι ωραία θα περνούσαμε μαζί
Να σ’ αγαπώ να μ’ αγαπάς αλλιώς να μ’ έβλεπες κι εσύ
Μα θα περάσει η ζωή θα με αφήσεις κι εσύ
Μονάχος μου θα μείνω μ’ ένα απέραντο γιατί
Γιατί να είμαι εγώ μονάχος μου σε αυτή τη ζωή
Γιατί όλοι με αφήνουν γιατί φεύγεις κι εσύ
Πάλι μόνος θα μείνω η συνήθεια βλέπεις
Άλλος είναι απλά χαμένος κι άλλος είναι ο ηγέτης
Όλα τσάμπα σε αυτή τη ζωή…
Και καμιά ουσία αν δεν είσαι στο πλάι μου εσύ
Κι ακόμα δεν έχει βρεθεί η απάντηση σε αυτό το καταραμένο το γιατί

Είσαι μέσα στο μυαλό μου φύγε βγες έξω απ’ αυτό
Άσε με να ζήσω τώρα έστω μονάχα για ένα λεπτό

Άσε με να φύγω άσε με να γλιτώσω
Άσε με ότι έχει μείνει απ’την καρδιά μου να σώσω
Της ζωής τα συντρίμμια να μαζέψω
Την θέα που είδαμε μαζί μια φορά να χαζέψω
Κι ύστερα απ’ αυτό ότι θέλει ας γίνει
Ίσως η φλόγα μου να σβήσει κι άπλα στάχτη να μείνει
Ένα ολόμαυρο μουντό και θλιβερό σκηνικό
Επικρατεί στη καρδιά μου μετά απ’ όλο αυτό
Ελπίζω μόνο εγώ αυτό το τέλος μη δω
Δε θα το αντέξω απ’ τη μια στιγμή στην άλλη
Μόνος θα τρελαθώ

Είσαι μέσα στο μυαλό μου φύγε βγες έξω απ’ αυτό
Άσε με να ζήσω τώρα έστω μονάχα για ένα λεπτό

Και λοιπόν συνεχίζω εγώ να γράφω
για κάτι άπιαστο που στο τέλος θα με βρει μονάχο
Κι ό,τι και να `χω… θα μου λείπεις εσύ…
Και οι όμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί
Χωρίς την παρουσία σου λουλούδι μαραμένο
Στην σκιά του σκοταδιού πάλι μόνος παραμένω
Κι επιμένω… μια ευκαιρία περιμένω
Δεν ξέρω εσύ πάντως εγώ πιστεύω στο πεπρωμένο
Όταν εσύ θα δώσεις … ένα σημείο ζωής
Τότε εγώ δίπλα σου θα `μαι όχι απλός θεατής
Αν θες να μάθεις μπορείς… να ψάξεις και να το βρεις
Άκου αυτό το κομμάτι και ίσως να το φανταστείς

Είσαι μέσα στο μυαλό μου φύγε βγες έξω απ’ αυτό
Άσε με να ζήσω τώρα έστω μονάχα για ένα λεπτό