Το δρόμο σου να παίρνω στη νύχτα μην χαθώ,
φεγγάρι μεταξένιο, και να σου τραγουδώ
τραγούδι λυπημένο που λέει για την καρδιά,
πουλάκι είμαι χαμένο σαν λείπεις μακριά.

Αγγέλοι μαστορεύαν το σώμα σου στη γη
κι ανθρώποι κρυφοκλαίγαν για ένα σου φιλί,
αγγέλοι κρυφοκλαίγαν για ένα σου φιλί,
αχ, να `μουν, της καρδιάς σου, μαλαμάτινο κλειδί.

Νεράκι απ’ το ποτάμι, γεφύρι πέτρινο,
δυόσμου γυλαράκι και χάδι αμέριμνο,
στη σκέψη σου να γέρνω, να βλέπω τι κοιτάς
μικρό παιδί, μαθαίνω να ζω σαν με φιλάς.

Αγγέλοι μαστορεύαν το σώμα σου στη γη
κι ανθρώποι κρυφοκλαίγαν για ένα σου φιλί,
κι αγγέλοι κρυφοκλαίγαν για ένα σου φιλί,
αχ, να `μουν, της καρδιάς σου, μαλαμάτινο κλειδί.