Αέρας φέρνει μια σιωπή κι η νύχτα την απλώνει
λες και σκεπάζει σαν σεντόνι μια βαθειά πληγή,
πού ν’ ανταμώνουν μυστικά του κόσμου οι χαμένοι
μ’ ένα λεκέ στο χέρι απ’ τα τσιγάρα τα βαρειά.

Φυλάνε τσίλιες κι αλυχτούν αυτοί που δεν ταιριάζουν
την ερημιά θηλάζουν κι όλο σαλπάρουνε γι’ αλλού,
κοιμούνται σε χαλάσματα, με δανεικά τη βγάζουν,
τη μοίρα τους μοιράζουν σαν λάδι σε καντήλι εσπερινού.

Αέρας φέρνει μια βροχή και η βροχή τη μπόρα,
ποιος, για τη δύσκολη την ώρα, ανάβει το κερί,
φεγγάρια κρύβουν τις ψυχές κι οι φίλοι στα υπόγεια,
λιγόστεψαν τα λόγια κι απογίναν προσευχές.

Φυλάνε τσίλιες κι αλυχτούν αυτοί που δεν ταιριάζουν
την ερημιά θηλάζουν κι όλο σαλπάρουνε γι’ αλλού,
κοιμούνται σε χαλάσματα, με δανεικά τη βγάζουν,
τη μοίρα τους μοιράζουν σαν λάδι σε καντήλι εσπερινού.