Αλίμονο κι ανάθεμα
την ώρα που σου μάθαινα
τρελά φιλιά να δίνεις,
και τώρα μου παινεύεσαι
εκεί που ερωτεύεσαι
εκεί που με προδίνεις.

Φαρμάκι θα `ναι το φιλί, ζωή δε θα στεριώσεις,
μου `κλεψες την ανατολή, ψυχή θα παραδώσεις.

Αλίμονο κι ανάθεμα
την ώρα που σε άφηνα
κρυφά να αντιγράφεις,
την τέχνη της ποιοτητας,
το φως της αθωότητας
κι εμένα να ξεγράφεις.

Φαρμάκι θα `ναι το φιλί, ζωή δε θα στεριώσεις,
μου `κλεψες την ανατολή, ψυχή θα παραδώσεις.

Αλίμονο κι ανάθεμα
τα λόγια σου τα κάλπικα
και τα χαμένα βράδια,
τις μάσκες ρίχνει ο καιρός
κι αυτός που είναι δυνατός
σβήνει φιλιά και χάδια.

Φαρμάκι θα `ναι το φιλί, ζωή δε θα στεριώσεις,
μου `κλεψες την ανατολή, ψυχή θα παραδώσεις.

Μου `κλεψες την ανατολή, ψυχή θα παραδώσεις.