Φυσάνε τέντες, λίγες κουβέντες,
ήχος Πουνέντες και συννεφιά,
λείψανο πήγα στο σινεμά,
μια γαλαρία στη μπυραρία
άνοιξε ίσια στραβή καρδιά.

Νύστα θανάτου, αμνός του βάλτου,
φεγγάρια χίλια, πληγή στα χείλια
τα λαϊκά,
βυθός του κάκτου, αφρός της άρκτου
και στα κελιά λίγα κλαριά ξερά.

Βυθός αέρα, κλειστή εσπέρα,
πηγάδι, τα όνειρα, ανοιχτό,
του κάτω κόσμου αλφάδι,
παλιές της νιότης μου στοές
ρουφήξανε το χάδι
κι ο αέρας έρχεται λειψός.

Φυσάνε τέντες, λίγες κουβέντες,
ήχος Πουνέντες και συννεφιά,
σβηστός ο κόσμος κι εγώ αναμμένος
με τον καπνό μου κάνω πανιά.