Μάνα μοναχή τέλος μου κι αρχή
μάνα, μάνα μου, ψυχομάνα μου.
Τούτη η ξενιτειά ρόδο στη φωτιά
κι ό,τι αγάπησα δεν το κράτησα.

Κόκκινο φεγγάρι, φλέβα ανατολή
στο μικρό μας σπίτι, στη μικρή αυλή
κράταγες σαν ήλιος πέρα τη βροχή
και την καταιγίδα.

Μάνα μοναχή φως μου κι αντοχή
Μάνα, μάνα μου, πικρομάνα μου.
Μνήμη μου ακριβή ποια ανταμοιβή
μου ψιθύρισες, μα δε γύρισες.