Πετάγομαι απ’τον ύπνο μου
και βλέπω να’χεις φύγει
και της καρδιάς την πόρτα μου
ο πόνος την ανοίγει
Σε παίρνω στο τηλέφωνο
μου λες να ησυχάσω
με κάτι φίλους έμπλεξες
κι εγώ πηγαίνω πάσο

Τα καλά παιδιά πονάνε
πάντα όταν αγαπάνε σαν κι εμένα
που πονάω και για σένα ξενυχτάω

Ψυχή δεν έχεις μέσα σου
να νιώσει τι περνάω
μου λείπεις και τρελαίνομαι
δεν ξέρω πού να πάω
Μου λες πως ανεξάρτητη
σε όλα θες να είσαι
σε μένα λάθος φέρεσαι
και όλο προσποιείσαι