Λογική και καρδιά, σημεία του ορίζοντα αντίθετα
χίλια μίλια το ένα απ’τ’άλλο μακριά
το ένα μου δείχνει να κάνω το σωστό
το άλλο όμως δε μ’αφήνει να ξεχάσω πόσο σ’ αγαπώ
Σε θυμάμαι! Συνέχεια σε θυμάμαι και πονάω
κι ας νιώθω πως δε σε νοιάζει αυτό που περνάω
θα’πρεπε να ξεχάσω, ν’αράξω σ’άλλο λιμάνι
μα το μυαλό μου δημιουργεί πάντα τη δική του πλάνη

Σε σβήνω με τη λογική
σε ξαναγράφει η καρδιά
πως θα τα λέμε είχες πει
αλλά δεν ήρθες μια φορά

Σε θυμάμαι που να πάρει
το μυαλό μου θα σαλτάρει
δεν αντέχω να μη σ’έχω
γύρνα πίσω που να πάρει

Σε θυμάμαι που να πάρει
το μυαλό μου θα σαλτάρει
που μαζί μου δε κοιμάσαι
πού γυρνάς πανάθεμά σε

Η αλήθεια χάνει κι η εικόνα σου κερδίζει
το μυαλό μου συνέχεια μ’αυτή με βομβαρδίζει
δε μ’αφήνει σωστά να σκεφτώ μακριά σου να ζήσω
Τις καλές στιγμές θυμάμαι τις κακές εξαφανίζω
σε βρίζω απ’έξω μα από μέσα μου σε ποθώ
πιστεύω πως απέχω μα στ’αλήθεια δε ζω
κάνε κάτι τώρα πάω να τρελαθώ
θέλω ξανά να βρεθώ στο δικό σου ουρανό

Με το δικό σου ουρανό
καμιά δεν έχω επαφή
εγώ θα ξαναγεννηθώ
με του κλειδιού σου τη στροφή

Τι να κάνω πια! Πες μου τι να κάνω που να πάρει
σ’άδειο κρεβάτι ο ύπνος πώς θα με πάρει
σημάδια σου παντού στο σπίτι έχεις αφήσει
να γυρίσεις να μην τρελαθώ η μόνη λύση
Τι να κάνω πια! Πες μου τι να κάνω που να πάρει
σ’άδειο κρεβάτι ο ύπνος πώς να με πάρει
θα διαγράψω για πάντα όλα όσα μου’χεις κάνει
αρκεί να γυρίσεις
γύρνα πίσω που να πάρει