Αν πήρα τον κατήφορο
λογαριασμός δικός μου,
τις μηχανές μου λάδωσα,
ταχύτητα ξανάδωσα,
σ’ ό,τι πεθαίνει εντός μου.

Κι εσύ που πόνους κυβερνάς
και πια για μένα δεν πεινάς,
εσύ που πόνους κυβερνάς,
φωτιά την τρέλα μου κερνάς.

Αν πήρα τον κατήφορο
λογαριασμός δικός μου,
τις μηχανές φουλάρισα,
μια νύχτα ισοφάρισα
τις απονιές του κόσμου.

Κι εσύ που πόνους κυβερνάς,
φανάρι κόκκινο περνάς,
εσύ που πόνους κυβερνάς,
μέσα μου ανθίζεις και γερνάς.

Αν πήρα τον κατήφορο,
για πάρτη μου τον πήρα,
τις μηχανές μου έλυσα
τη μέρα που διέλυσα
το φόβο και τη μοίρα.

Είναι το πάθος αχανές,
μα της καρδιάς οι μηχανές
πνίγουν αισθήσεις και φωνές,
μένουν οι απάτες ορφανές.

Σε άφησα να με πονάς
και νόμισες πως κυβερνάς,
είσαι μονάχα όσα περνούν,
δεν κυβερνάς, σε κυβερνούν.