(skit: Ταίριαζε ας πούμε με την επιβεβαίωση που μου έδινε, που σε κάποια φάση πιεζόμουνα και από το σπίτι μου, αλλά έβλεπα και ότι υπάρχουνε προβλήματα γύρο μου. Όλα αυτά δεν ήθελα να τα αντιμετωπίσω και είχα βρει την εύκολη διέξοδο που ήτανε...)

Πήρα το λίγο εγώ που μ’ απέμεινε, με κυνηγάν
κι όλοι μου λένε πως άλλαξα γενικά κάτι δεν πάει καλά με `μένα,
πως απ’ όσα αναδύθηκα ζωντανός ένα τίποτα εισέπραξα, για σένα
άδικος κόπος, για μένα ρε τρόπος ζωής και πρώτος κανόνας υπαγορεύει να ζεις
όταν την άδεια μου καρδιά αγκαλιάζει σκότος κι ο νότος
καταραμένος τόπος, αμφιλεγόμενη αγάπη,
γίνε επιτέλους λίγο ειλικρινής μαζί μου πάψε να μοιάζεις μ’ απάτη,
τρύπα στο χάρτη, όλοι στο τίποτα χαμένοι κι όλοι μας ψάχνουμε κάτι.
Ανοίγει η γη κι ανοίγει το τρίτο μου μάτι,
βλέπω την κόλαση που φοβάσαι τόσο,
κάποτε το ’χα μα τώρα δε το ’χω σε τίποτα να σκοτώσω,
λυπάμαι πολύ ξέρεις που φάνηκα αδύναμος δεν κατάφερα να το σώσω,
μα δε γαμιέται εδώ χάνεται ο κόσμος, τι σκατά θέλεις να νιώσω; με δουλεύεις;
δεν πρόκειται ποτέ να δεις τον κόσμο που γυρεύεις, είναι ψέμα,
ψέμα, είναι ψέμα σαν κι εσένα, ψέμα, ένα ψέμα σαν κι εσένα
ψέμα, ένα ψέμα σαν κι εσένα