Παίξε, μέτρα τους σφυγμούς σου...
Κάνω να κρατηθώ,
προσπαθώ να σωθώ
και μεθώ στους ρυθμούς σου!

Παίξε, κι έφτασε η ώρα...
Του Θανάτου η ορμή
μου τρυπάει το κορμί,
με πετάει στη μπόρα...

Μένει λίγη ελπίδ’ ακόμα...
Μελαγχολώ, στο χορό κατρακυλώ...

Κόψε το μαγικό λουλούδι,
να μεθύσουν οι εχθροί,
να ξεφύγω απ’ τη γη
σαν πουλί, σαν τραγούδι!

Παίξε, βρες τη μουσική μου,
να ξεχάσ(ω) ότι ζω
σ’ έναν κόσμο κακό,
που `ναι σαν φυλακή μου...

Βρες μου πάλι τη φωνή μου,
που από φόβο σιωπά,
δεν τολμά, δε χτυπά
και δεν είναι δική μου...

Φεύγει κάθ’ ελπίδ’ ακόμα...
Μελαγχολώ, στο χορό κατρακυλώ...

Παίξε το μαγικό τραγούδι
να μεθύσουν οι εχθροί,
να ξεφύγω απ’ τη γη
σαν πουλί, σαν λουλούδι!