Οι μέρες όλες φεύγουνε
η μια πίσω απ’ την άλλη
και πριν να καταλάβεις πώς
σειρά παίρνουν οι άλλοι.

Χορεύει ο ήλιος με το φεγγάρι
και πάνω που εναλλάσσονται
παίζει ο χάροντας βιολί
το πιο καλό δοξάρι.

Χορεύει η νύχτα με την ημέρα
και πάνω που εναλλάσσονται
έτσι όπως παίρνουν τις στροφές
παίζει ο θεός φλογέρα.

Φεύγει σκοτάδι και μπαίνει φως
και ατέλειωτος είναι ο χορός
και είναι τέτοια η μουσική
που σαν τις σβούρες συνέχεια γυρνάνε
όλοι οι άνθρωποι πάνω στη γη.

Η γη μια πίστα, χορός τρελός
και εναλλάσσονται νύχτα και φως.
Παίζει ο θεός μα κι εμείς τραγουδάμε
του χάροντα τη δοξαριά απλά την προσπερνάμε.

Οι μέρες τώρα φύγανε
οι νύχτες δε γυρνάνε
η δοξαριά τρεμόπαιξε
καλά θα τη θυμάμαι.

Παρηγοριά μου ατελείωτη
όμως και γιατρειά μου
ανάμεσα στους χορευτές
είναι και τα παιδιά μου.