Αυτό, που νιώσαμε καυτό...
Αυτό, πέρασε σαν κουτό,
παραμύθι που κρατά, μία μέρα – μια στιγμή,
και που σβήνει...σβήνει... δίχως αφορμή!..

Μα η καρδιά ξαναμίλησε,
στον χρόνο που κύλησε...
και νιώθω πάλι αυτό –
που νόμιζα τότε κουτό,
να γίνεται τώρα, για μένα, αληθινό!..

Αυτό που νιώσαμε καυτό...
Αυτό, που έμοιαζε κουτό...
ήταν κάτι πιο βαθύ και ξανάγινε φωτιά,
που δε σβήνει...σβήνει, ούτε μια στιγμή!..

Γιατί η καρδιά ξαναμίλησε,
στον χρόνο που κύλησε...
και νιώθω πάλι αυτό –
που νόμιζα τότε κουτό,
να γίνεται τώρα, για μένα, αληθινό!