Στου πελάγου τ’ ανηφόρι,
αφρισμένη ζωγραφιά,
των Θεών μοναχοκόρη,
πλημμυρίζεις ομορφιά!...

Μια ολόχρυση σελίδα,
στων αιώνων το χορό,
των Φαιάκων η πατρίδα,
μια φορά κι έναν καιρό!...

Μα οι αιώνες κι αν περνούν,
οι ομορφιές σου δε γερνούν!...
Ζούσαν και θα ζούνε!!!
Των ανθρώπων μένουν οι καρδιές,
στις φιλόξενές σου αμμουδιές!...
Των Θεών είσαι νησί, Κέρκυρα εσύ!...