Δε θες, κι άδικα μου λες
τη ζωή σου περνάς για να βρεις τη λύση
Ψάχνεις τρόπους να κρυφτείς
δεν υπάρχει κανείς για να σε βοηθήσει
Γυρνάς μόνος στα στενά
με χαμένα μυαλά μες την άγρια νύχτα
Φέρνεις την καταστροφή
μα δεν έχεις φωνή για να καλέσεις βοήθεια

Μπροστά στο χρόνο είμαστε όλοι τόσο μόνοι
Μπροστά στο θάνατο είμαστε όλοι τόσο μόνοι

Γυρεύεις τα χρυσά φτερά
για να δώσεις πνοή στο γυμνό κορμί σου
Τώρα ο δρόμος σκοτεινός
κι ο αέρας στεγνός απ’ τη λογική σου
Πουλάς τρέλα φυσική
μίσος και οργή για την αμαρτία

Ψάχνεις ίχνη στο κενό
κι όλα στήνουν χορό στην ανυπαρξία

Μπροστά στο χρόνο είμαστε όλοι τόσο μόνοι
Μπροστά στο θάνατο είμαστε όλοι τόσο μόνοι