Μέρες, χρόνια γίνανε κι έμεινα στο τίποτα
Έτρεξα και χάθηκα στο άγνωστο νύχτωμα
Σου χάρισα δυο σύννεφα με χρώματα δικά σου
Σε άγγιξα και κράτησα το άρωμα

Και θα φωνάζω είμαι εδώ
Σαν ένα όνειρο που έβλεπες για μέρες
Μα θα ξεχάσεις ό,τι πω
Γιατί φοβάσαι μήπως φύγουν οι Δευτέρες
Σου λέω είμαι εδώ

Ώρες τώρα πέρασαν, ξεχάστηκα στο τίποτα
Έψαξα, μα χάθηκα στο άγνωστο νύχτωμα
Μου χάρισες δυο σύννεφα με χρώματα δικά σου
Με άγγιξες, δε κράτησα το άρωμα