Πώς θα μ’ αφήσεις κάποτε το ξέρω
και ξέρω τι θα `ρθεί τι θα συμβεί
και ξέρω τι `ναι πόνος και συμφέρον
για μια ψυχή που ζει σ’ ένα κλουβί

Θα με κοιτάς και δε θα με γνωρίζεις
δε θα πιστέψεις όσα λέω κι ότι ακούς
στο τίποτα που θα καλωσορίζεις
θα `μαι ένας άγνωστος μέσ’ τους περαστικούς

Της τύχης τα παιχνίδια θέλουν χρόνο
σ’ ένα ταξίδι δίπλα δίπλα σιωπηλοί
ήχος, μαχαίρια, μόνος θα ματώνω
πραγματικότητα θα ζω απατηλή

Θα φύγεις κι ούτε θα `ρθεις θα ξεχάσεις
δε θα μιλήσεις έστω κι αν με δεις
ίσως δυο λόγια κι ίσως θα γελάσεις
κι ευγενικά θα χαιρετήσεις πριν χαθείς

Της τύχης τα παιχνίδια θέλουν χρόνο
σ’ ένα ταξίδι δίπλα δίπλα σιωπηλοί
ήχος, μαχαίρια, μόνος θα ματώνω
πραγματικότητα θα ζω απατηλή