Με γυναίκα μοιάζει η νύχτα αυτή
μες στου καπνού τα δίχτυα
χάνεται ατιμασμένη
και λικνίζεται θλιμμένη

Ανθρώπων γλέντια και καημοί πικροί
μες στου κρασιού τα δίχτυα
σε κατώγια θλιβερά
κάθε τσιγάρο μια ψευτιά

Να κι ο Μορφέας που γελάει
και το όνειρο πουλάει
στης αυγής τον ερχομό

Έρωτες που χάνονται ξανά
μες στο βαθύ σκοτάδι
και άλλοι βρίσκουνε λιμάνι
με το πρώτο τους το χάδι

Στων αστεριών το φως μονάχη ζει
και ταξιδεύει η αλήθεια
και αναζητεί στη νύχτα
πώς δε θα ζει από συνήθεια