Μικρή τον θυμάμαι να λέει παραμύθια,
να φέρνει τα δώρα τα Χριστούγεννα.
Με πιάνει απ’ το χέρι και όλα τα ξέρει,
τον δρόμο μου δείχνει προσεκτικά.
Ρωτάει αν τα πάω καλά στο σχολείο
αν έχω καμιά απουσία,
τρομάζω για λίγο κοιτάζω τον τοίχο
τα τσιγάρα κρύβω μες ’ στα βιβλία.

Τον κοιτώ στα μάτια και του κρύβω την αλήθεια,
τον κοιτώ στα μάτια και του κρύβω την αλήθεια

Μου πάει τ’ άρωμά του και όλα δικά του,
πως μοιάζει με εκείνο το αγόρι
στο πίσω θρανίο, μου φαίνεται αστείο,
μ’ εκείνον που έχω ερωτευτεί.
Σε βρίσκω σε χάνω σε τρέχω σε φτάνω
κι εκεί που θέλω μόνο εσένα,
με αδιαφορία κοιτάζεις τα πλοία
μου λες πως αγαπάς τη Λένα.
Θέλω να τρέξω με χίλια πεθαίνω απ’ την ζήλεια
χτυπάει η καρδιά δυνατά.
Ένας κόμπος με πνίγει, η ανάσα μου λήγει
μα τι να σου πω ξανά.

Σε κοιτώ στα μάτια και σου κρύβω την αλήθεια
σε κοιτώ στα μάτια και σου κρύβω την αλήθεια
Τα χρόνια περνάνε μα εσύ μένεις ίδιος
στα μάτια μου πάντα εκείνος,
το φως στο σκοτάδι του έρωτα σημάδι
εσύ άντρας και φίλος.
Το πάθος τυφλώνει το σώμα μου λιώνει
η νύχτα ραγίζει και σπάει,
φαλτσάρει η φωνή του αλλάζει μορφή,
ρωτάει: Με πόσους άντρες έχεις πάει;;;

Τον κοιτώ στα μάτια και του κρύβω την αλήθεια
τον κοιτώ στα μάτια και του κρύβω την αλήθεια