Αν είν’ τ’αστέρια ηλεκτρικά
και γήινες όλες οι αγάπες,
παράθυρα σε σύμπαντα άνοιξα,
για να’μαι όπου θα’σαι

Θέλω να σου πω πως σ’αγαπώ
ότι κι αν έχουμε περάσει
μέσα από αιώνιες διαστάσεις οι ανθρώπινες τάσεις
οι πόρτες που έβλεπες κλειστές,
ποτέ καρδιά μου δεν υπήρξαν
γι’αυτό κλειδιά δεν τις ανοίξαν, η ουσία σου πάντα ίδια

Πάντα σ’αγαπούσα,
ζούσα δεν ζούσα
Μεσα απ’τους πλανήτες,
στη γη με βρήκες

Πέρασαν μέρες σκοτεινές, το φως του ήλιου μας κρυμμένο
στρώνεις τραπέζι κεντημένο από ήχους θιγμένο
Μέσα από σύννεφα βαριά σου ‘ριξα φως μες στα σκοτάδια
κι ακολουθώντας τα σημάδια από ήρεμα βράδια

Πάντα σ’αγαπούσα,
ζούσα δεν ζούσα
Μέσα απ’τους πλανήτες,
στη γη με βρήκες

Οι μύστες κι οι αλχημιστές
ψάχνουν τα μυστήρια του κόσμου
το μεγαλύτερο όμως όλων,
η αγάπη μας φως μου

Πάντα σ’αγαπούσα
ζούσα δεν ζούσα,
όταν θα το νιώσεις
χάρτες μου οι γνώσεις